Wpływ insulinooporności na rozwój chorób sercowo-naczyniowych

Abstrakt

Insulinooporność charakteryzuje się zmniejszoną wrażliwością tkanek na działanie insuliny, na skutek zaburzenia w przekazywaniu sygnału od tego hormonu. Ostatnio pojawia się coraz więcej badań obserwacyjnych wskazujących na to, że insulinooporność może być jednym z czynników ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. W pracy skupiono się przede wszystkim na molekularnych podstawach tego zjawiska. W insulinooporności obserwujemy hiperinsulinemię, a następnie zaburzenia w metabolizmie glukozy, co w konsekwencji prowadzi do rozwoju stanu zapalnego na skutek wzrostu aktywności enzymów ze szlaków sygnałowych stanu zapalnego i produkcji cytokin prozapalnych. Stan zapalny przyczynia się do powstawania reaktywnych form tlenu, które dodatkowo nasilają zaburzenia w działaniu insuliny i sprzyjają tworzeniu się blaszki miażdżycowej. Z kolei reaktywne formy tlenu pośrednio przyczyniają się do zmniejszonego wytwarzania NO w śródbłonku, co prowadzi do zwężania naczyń krwionośnych i wzrostu ciśnienia krwi. Insulinooporność sprzyja także rozwojowi nadciśnienia tętniczego (jednego z czynników ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych) poprzez stymulację przerostu mięśni gładkich naczyń.