Ewolucja przeciwciał monoklonalnych w leczeniu chorób nowotworowych

Abstrakt

W latach 90 ubiegłego stulecia rozpoczęła się era terapii ukierunkowanych wykorzystują-ca głównie przeciwciała monoklonalne wytworzone w organizmach rodziny szczuro-watych. Obecne podczas terapii skutki uboczne stały się wyzwaniem w polepszeniu aktyw-ności tych leków biologicznych. Pomysłem na ulepszenie działania przeciwciał monoklonal-nych okazała się humanizacja przeciwciał, która prowadzi do polepszenia ich właściwości antynowotworowych jednocześnie obniżając ich skutki uboczne. Natomiast okazuje się, że u pacjentów wrażliwych na terapię z użyciem przeciwciał monoklonalnych mogą one także wpływać na zaburzenia immunologiczne, co może mieć wpływ na ludzkie zdrowie. Nowym pomysłem związanym z przeciwciałami monoklonalnymi było zaprojektowanie niewielkich cząsteczek zwanych nanoprzeciwciałami, które wykazują możliwość wnikania do komórki. Nanoprzeciwciała przenikające do komórki mogą łączyć się w jej wnętrzu z celami moleku-larnymi, a wnikając do jądra komórkowego mogą wpływać na różnice w ekspresji genów komórek nowotworowych. Przeprowadzone badania z użyciem nanoprzeciwciał wskazują, że bezpośrednie ukierunkowane ich działanie może przyczynić się do polepszenia efektyw-ności leczenia antynowotworowego ludzi.