Nowoczesne metody przyżyciowej analizy polimeryzacji mikrotubul

Abstrakt

Mikrotubule pełnią kluczową rolę w podziale, utrzymaniu kształtu, ruchu komórki oraz transporcie wewnątrzkomórkowym. Regulacja ich funkcji możliwa jest dzięki zróżnicowaniu dynamiki polimeryzacji i depolimeryzacji mikrotubul. Stabilność włókien mikrotubularnych zależna jest od składu budujących ją podjednostek tubulin klasy alfa i beta, ich modyfikacji potranslacyjnych oraz oddziaływania mikrotubul z białkami stabilizującymi ich strukturę. Zakłócenie tych procesów może prowadzić do powstania szeregu stanów patologicznych jak rozwój nowotworów, chorób układu krążenia czy zmian o charakterze zwłóknieniowym. Poniższy artykuł podsumowuje obecny stan wiedzy na temat nowoczesnych metod analizy polimeryzacji mikrotubul pozwalających na jeszcze lepsze poznanie struktury i mechanizmów pełnionych przez mikrotubule ich funkcji fizjologicznych, jak i rozwój stanów chorobowych wynikających z ich zaburzenia.