Starzenie, β-amyloid, choroba Alzheimera - Opinia

Abstrakt

Od ponad 100 lat medycyna nie wypracowała skutecznej metody leczenia choroby Alzheimera (AD). Mimo niezliczonych badań sukcesy są raczej mierne. Ten stan wymaga nowego podejścia do strategii badań i sposobów leczenia. W bieżącym artykule autorzy starają się przybliżyć i zaproponować na podstawie literatury i wyników własnych badań, kierunki takiego podejścia. Wychodzimy od spostrzeżenia, że najsilniejszym czynnikiem ryzyka AD jest proces starzenia organizmu, organów i komórek. Według Informacyjnej Teorii Starzenia proces amyloidogenezy, czyli formowania oligomerów, protofibryli i dojrzałych fibryli β-amyloidu musi być skutkiem wcześniejszych zdarzeń molekularnych wynikających z formującego się pod wpływem starzenia chaosu epigenetycznego, skutkującego zmianami ekspresji genów. Inhibitory amyloidogenezy atakujące wszystkie formy agregatów β-amyloidu są obiecującymi cząsteczkami dla zahamowania procesów demencji w przebiegu AD. Zastosowanie przeciwciał anty-amyloidowych przeciwko oligomerom, wykazało pewne umiarkowane sukcesy. Względy ekonomiczne jednak sugerują, że ten kierunek badań nie rozwiąże problemu w skali całej populacji ze względu na bardzo wysoki koszt terapii przeciwciałami.