Od laboratorium do kliniki: eksperymentalne modele zwierzęce w badaniach nad udarem niedokrwiennym mózgu

Abstrakt

Udar mózgu jest wyniszczającą chorobą o podłożu sercowo–naczyniowym o wysokiej śmiertelności, prowadzącą do znacznego obniżenia jakości oraz długości życia. Z uwagi na złożoność patofizjologicznych procesów zachodzących po udarze mózgu u ludzi, kluczowe znaczenie z punktu widzenia rozwoju metod leczenia pacjentów mają badania podstawowe z użyciem zwierzęcych modeli udaru mózgu, ze szczególnym uwzględnieniem modeli z zastosowaniem gryzoni. Modele takie jak przejściowa lub trwała okluzja tętnicy
środkowej mózgu (MCAo) i modele fotouczuleniowe są najczęściej stosowane w symulacji udaru niedokrwiennego i zostały szczegółowo opisane w niniejszej pracy. Omówiono także najnowszą wiedzę na temat mechanizmów komórkowej odpowiedzi zapalnej i naprawczej, głównie ze strony komórek glejowych, ale również makrofagów napływających z krwiobiegu
do mózgu po udarze. Zrozumienie zalet i wad różnych modeli zwierzęcych to podstawa do ich dalszego udoskonalania, pozwalającego na lepszą symulację powikłań poudarowych, jak również na opracowanie nowych schematów terapeutycznych niedokrwienia mózgu u ludzi.