Charakterystyka lekooporności bakterii ze szczególnym uwzględnieniem oporności typu KPC

Abstrakt

Jednym z głównych problemów współczesnej medycyny jest zjawisko lekooporności. Za najważniejszą przyczynę pojawiania się nowych mechanizmów oporności u drobnoustrojów uznaje się nieodpowiednie stosowanie antybiotyków. Powszechnie za najskuteczniejszą grupę środków przeciwdrobnoustrojowych uważa się należące do β-laktamów karbapenemy. Niestety w wyniku długotrwałej ekspozycji na wspomniane leki bakterie wykształciły kilka mechanizmów umożliwiających im przetrwanie. Najważniejszym z nich jest produkcja enzymów hydrolitycznych (karbapenemaz), które rozszczepiają pierścień β-laktamowy i inaktywują antybiotyki. Wspomniane enzymy są kodowane przez geny blaKPC, które są zlokalizowane w tzw. ruchomych elementach genetycznych, tj. plazmidach i transpozonach. Takie położenie wiąże się z łatwością ich przenoszenia między różnymi gatunkami bakterii w procesie horyzontalnego transferu genów.