Sirtuina 1 jako potencjalny cel molekularny resweratrolu w wybranych chorobach

Autor

  • Hanna Frankenstein Student Wydziału Lekarskiego, Uniwersytet Medyczny w Łodzi
  • Jakub Robak Student Wydziału Lekarskiego, Uniwersytet Medyczny w Łodzi
  • Urszula Lewandowska Zakład Biochemii, Katedra Biochemii i Chemii, Wydział Lekarski Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
  • Katarzyna Owczarek Zakład Biochemii, Katedra Biochemii i Chemii, Wydział Lekarski Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

DOI:

https://doi.org/10.18388/pb.2021_499

Abstrakt

Nowotwory, cukrzyca typu 2, choroby sercowo-naczyniowe czy neurologiczne to zaburzenia powszechnie klasyfikowane jako choroby, które mają znaczący wpływ na długość i jakość życia człowieka. Ważną rolę w ich patogenezie i powikłaniach odgrywają sirtuiny. Liczne badania wskazują, że modulacja ekspresji tych białek może spowalniać procesy starzenia i obumierania komórek, przeciwdziałać stanom zapalnym, a także regulować procesy metaboliczne, a w konsekwencji modyfikować postęp choroby. Jedną z najlepiej poznanych sirtuin jest sirtuina 1, której najsilniejszym naturalnym aktywatorem jest resweratrol. Opracowanie alternatywnych terapii z udziałem naturalnych związków takich jak resweratrol jest wysoce pożądane ze względu na znacznie mniejszą toksyczność, a co za tym idzie również mniejszą ilość skutków ubocznych w porównaniu z terapiami konwencjonalnymi. Niniejszy przegląd podsumowuje zatem możliwe korzyści płynące z zastosowania resweratrolu jako agonisty sirtuiny 1 w profilaktyce i leczeniu chorób człowieka w oparciu o wyniki dotychczas przeprowadzonych badań.

Pobrania

Statystyki pobrań niedostępne.
streszczenie graficzne

Pobrania

Opublikowane

2024-01-30

Numer

Tom 69 Nr 4 (2023)

Dział

Artykuły

Licencja

Prawa autorskie (c) 2023 Hanna Frankenstein, Jakub Robak, Urszula Lewandowska, Katarzyna Owczarek

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.

Zawartość kwartalnika jest rozpowszechniana na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe (CC BY-SA 4.0). Uznanie autorstwa — Utwór należy odpowiednio oznaczyć, podać link do licencji i wskazać jeśli zostały dokonane w nim zmiany . Możesz to zrobić w dowolny, rozsądny sposób, o ile nie sugeruje to udzielania przez licencjodawcę poparcia dla Ciebie lub sposobu, w jaki wykorzystujesz ten utwór. Na tych samych warunkach — Remiksując utwór, przetwarzając go lub tworząc na jego podstawie, należy swoje dzieło rozpowszechniać na tej samej licencji, co oryginał.

Prawa autorskie do prac © pozostają przy autorach.

Prawa autorskie do czasopisma ©  posiada Polskie Towarzystwo Biochemiczne.