Wosk epikutykularny liści jako cecha warunkująca odporność na suszę u zbóż

Abstrakt

Nalot woskowy jest elementem lipidowej warstwy, kutykuli, która pokrywa nadziemne organy roślin i stanowi główną barierę zapobiegającą pozaszparkowej utracie wody. Kutykula pomaga także chronić powierzchnie roślin przed patogenami i promieniowaniem ultrafioletowym oraz wpływa na interakcje między roślinami i owadami. Akumulacja wosku kutykularnego to jeden z mechanizmów adaptacyjnych do stresu suszy, w następstwie czego, pojawia się coraz więcej doniesień na temat związku pomiędzy woskami kutykularnymi a odpornością roślin na suszę, jednak szereg badań dotyczy rośliny modelowej jaką jest rzodkiewnik pospolity (Arabidopsis). W związku z ogromnym znaczeniem konsumpcyjnym zbóż, niniejsza praca traktuje na temat związku wosków kutykularnych i odporności na suszę u tej grupy roślin. Zaprezentowano dotychczasowe
osiągnięcia z zakresu badania związku pomiędzy biosyntezą wosku a reakcją roślin na stres suszy z wykorzystaniem linii bliskoizogenicznych o sinoszarej i transparentnej warstwie woskowej oraz badania roli genów biosyntezy i transportu wosków kutykularnych oraz regulujących je czynników transkrypcyjnych z wykorzystaniem mutantów o zaburzonym formowaniu pokrywy woskowej.