Plastic – (nie)fantastic? O wpływie bisfenolu A na funkcjonowanie oocytów i zarodków ssaków

Autor

  • Anna Ajduk Zakład Embriologii, Instytut Biologii Rozwoju i Nauk Biomedycznych, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski
  • Magdalena Sadkowska Zakład Embriologii, Instytut Biologii Rozwoju i Nauk Biomedycznych, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski
  • Zuzanna Gronek Zakład Embriologii, Instytut Biologii Rozwoju i Nauk Biomedycznych, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski
  • Aleksandra Płocienniak Zakład Embriologii, Instytut Biologii Rozwoju i Nauk Biomedycznych, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski
  • Alicja Stodulska Zakład Embriologii, Instytut Biologii Rozwoju i Nauk Biomedycznych, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski

DOI:

https://doi.org/10.18388/pb.2021_413

Abstrakt

Bisfenol A jest monomerycznym związkiem organicznym należącym do grupy fenoli, mającym szerokie zastosowanie w produkcji żywic, poliwęglanów i tworzyw sztucznych.
Masowa produkcja tego związku przyczyniła się do jego rozpowszechnienia w środowisku. Jest to niepokojące, gdyż BPA należy do ksenoestrogenów, związków syntetycznych o działaniu podobnym do estrogenu, więc może zakłócać funkcjonowanie organizmów zwierząt i ludzi. W artykule skupiamy się na wpływie BPA na wybrane aspekty płodności ssaków. W oparciu o najnowsze dane literaturowe pokazujemy, że BPA zaburza w oocytach i zarodkach
m.in. wzór modyfikacji epigenetycznych, metabolizm energetyczny i strukturę wrzeciona podziałowego, co w rezultacie zmniejsza ich potencjał rozwojowy. Dyskutujemy też istotność
wyników uzyskanych z doświadczeń prowadzonych in vitro i/lub na modelach zwierzęcych
w kontekście wpływu BPA na płodność kobiet.

Streszczenie graficzne

Pobrania

Opublikowane

2022-01-06

Numer

Tom 67 Nr 4 (2021): Numer specjalny poświęcony biologii rozwoju zwierząt

Dział

Artykuły

Licencja

Prawa autorskie (c) 2022 Postępy Biochemii

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Zawartość kwartalnika jest rozpowszechniana na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe (CC BY 4.0). Uznanie autorstwa — Utwór należy odpowiednio oznaczyć, podać link do licencji i wskazać jeśli zostały dokonane w nim zmiany . Możesz to zrobić w dowolny, rozsądny sposób, o ile nie sugeruje to udzielania przez licencjodawcę poparcia dla Ciebie lub sposobu, w jaki wykorzystujesz ten utwór.

Prawa autorskie do prac © pozostają przy autorach.

Prawa autorskie do czasopisma ©  posiada Polskie Towarzystwo Biochemiczne.