Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO): farmakologia, metabolizm i zastosowanie w terapii depresji o różnej etiologii

Abstrakt

Celem artykułu jest synteza wiadomości dotyczących leków z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) stosowanych w terapii depresji o różnej etiologii. Przedstawiono ogólne wiadomości dotyczące czynności oksydazy monoaminowej (MAO) i jej właściwości kinetyczne. Jest to enzym degradujący katecholaminy wraz z ich 3-metoksypochodnymi i inne monoaminy, takie jak serotonina i tryptamina. Omówione zostały osobno kryteria i objawy zaburzeń depresyjnych. Należy je rozróżniać ze stanami smutku i podobnymi. Podstawowe objawy dotyczą głosu, mimiki, anhedonii i spowolnienia psychoruchowego. Mogą się one różnić w poszczególnych podjednostkach klinicznych. Wskazany został podstawowy mechanizm działania IMAO: hamując MAO zmniejszają rozkład monoamin, co skutkuje zwiększeniem stężenia neuroprzekaźnika w szczelinie synaptycznej. Kolejne podrozdziały poświęcono przedstawieniu wiadomości o wybranych IMAO-A selektywnych i odwracalnych. Są to obecnie najbezpieczniejsze i najskuteczniejsze leki z grupy IMAO, które można stosować w leczeniu chorób depresyjnych. Omówiono: moklobemid, befloksaton, toloksaton oraz brofarominę. Wysunięto wnioski końcowe i podsumowano przedstawione wiadomości.