Choroba Alzheimera – historia niepowodzeń - krótka opinia na temat współczesnego stanu badań

Abstrakt

Od opisania pierwszego przypadku choroby Alzheimera minęło 112 lat. Pomimo intensywnych badań nad przyczynami tej choroby pozostaje ona w dalszym ciągu nieuleczalna.  Znakomita większość badań klinicznych nad nowymi terapeutykami  nakierowanymi na powstrzymanie niepożądanej agregacji β-amyloidu zawiodła. Wymaga to przemyślenia strategii zwalczania tej choroby od nowa. Wiele dowodów przemawia za utrzymaniem β-amyloidu jako centralnego obiektu patologii tej choroby, jednakże jego agregacja do większych supramolekularnych struktur jest zapewne etapem pośrednim, a nie przyczyną choroby. Wiele przemawia za tym, że we wczesnym okresie życia szereg stresów komórkowych prowadzi do zmian epigenetycznych skutkujących w późniejszych latach  amyloidogenezą, a w jej następstwie do neurodegeneracji.  Proces ten zajmuje dziesiątki lat trajektorii życia.  Zatem ewentualne terapie powinny uwzględniać ten fakt i być stosowane już na wczesnym etapie życia i w przeciągu jego trwania. Rozpoznanie zmian epigenetycznych prowadzących do choroby Alzheimera powinno stanowić priorytet badań. Jeżeli ta koncepcja jest prawdziwa, daje nadzieję na odwrócenie  zmian chorobowych.